Mierniki gospodarcze w głównej mierze odzwierciedlają ogólną sytuację i stan danego kraju, oraz poziom życia obywateli i finanse publiczne.
Wzrost gospodarczy służy do określania wymiernych skutków procesu powiększania się zdolności wytwórczych kraju.
PKB ( Produkt Krajowy Brutto) to suma wszystkich dóbr i usług, które zostały wytworzone w danym kraju przez ostatni rok.
PKB pozwala doskonale ocenić w jakim stanie znajduje się gospodarka danego kraju.
Łatwo można zapamiętać, że PKB to suma konsumpcji, inwestycji, wydatków rządowych, oraz eksportu netto.
Jeżeli my zakupiliśmy nową sofę do salonu, zwiększyliśmy konsumpcję, jeśli zaś firma postawiła nową fabrykę, zwiększyła inwestycję, gdy rząd zbudował most, zwiększył wydatki, a gdy sprowadziliśmy jabłka z zagranicy, zwiększyliśmy eksport.
PKB może się wyrażać się w procentach, które określają zmianę tych wartości w czasie. Najlepiej oczywiście gdy PKB rośnie, chociaż zbyt szybki wzrost, to też gospodarcze kłopoty. Największy problem pojawia się wtedy, gdy PKB spada dwa kwartały z rzędu, ponieważ oznacza to recesję gospodarczą.
PKB może być wyrażony także w cenach rynkowych, zawierających podatki pośrednie.
Pamiętajmy, że to my mamy wpływ na to czy PKB rośnie, czy maleje. Wpływamy na to swoją pracą, oraz swoimi wydatkami.
Drugim podstawowym miernikiem gospodarczym jest PKN (Produkt Narodowy Brutto).
Jest on miarą wartości konsumpcji, inwestycji, wydatków rządowych, eksportu netto i dochodu netto obywateli za granicą.
PKN jest inaczej miarą wartości wszystkich usług oraz dóbr danego kraju, wytworzonych w danym okresie.
Ostatnim z podstawowych mierników gospodarczych jest PKN (Produkt Narodowy Brutto).
Produkt Narodowy Brutto to nic innego, jak Produkt Krajowy Brutto minus wartość zużycia kapitału trwałego gospodarki. PKN jest mniej stosowanym wskaźnikiem gospodarczym, a jest tak dlatego, że to wskaźnik wrażliwy na subiektywne oceny. Tak naprawdę, po prostu nie wiadomo jak oszacować amortyzację.